canım istemiyoooo..

yazmıyorum çünkü içimden gelmiyor
eskiden ne çok yazardım defterler doldururdum..
boş işler üzerineydi yazıların çoğu
erkgenlik sendromları..
hayatı anlamama tripleri,neden geldim dünyaya bunalımları:)
şimdi komik geliyor ama o zaman çok dramatikti,pardon trajikomikti:)
şimdi çok şey var yazıcak ama ben o modda diilim..
o kadar karışıkki yazıya dökememekten korkuyorum aslında
yanlış bir anlatım içine girmekten
kısaca....
kızım çoğalan dişleriyle hayatı ve acıyı öğreniyor..tabi bende!
birey olduğunu ve herşeyi kabul etmesi gerekmediğini...tabi bende!
onu çok sevdiğimi ve bi öpücüğünün nelere kadir olduğunu..ama ben bunu öğrenemedim

defnenin fazla cin olduğunu mesela..:)

ohhh desemmi...

kutu kutu ilaçlara mecbur kaldım,ama geçti galiba
oh demeye korkuyorum
acaba hastalık kış bitmeden uğrarmı yine diyorum..
ah bize hiç gelmese...
tek başına hele sen hastaysan,bakacak kimsen yoksa ve küçük bi kızın varsa tam bi kabus oluyo,bide uyanamadıklarından
şu yaz gelse mi ne artık
ilk defa özlüyorum galiba yazı
atsak kendimizi sokaklara kızımla yayılsak yine çimlere süper olmazmı???
bi de tatile çıktıkmı ohhh
nasıl içim açıldı,,

şimdilik hayalden gerçeğe dönüyorum,defneye mama vermeye gidiyorumm..